Eπιμέλεια: Μιχάλης Αντωνίου
Το Πάσχα πλησιάζει, η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανικής ορθοδοξίας. Τα πάθη, η σταύρωση του Θεανθρώπου και η αναστασή του, ας φέρει μαζί και ανάταση σωμτική και ψυχική για όλο τον κόσμο.
Μιας και διανυούμε την εβδομάδα των Παθών, η κυρία Ζωή (σ.σ δεν αναφέρουμε το πραγματικό της όνομα κατόπιν επιθυμίας της ίδιας). Έζησε το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής της, όταν ήταν 4 έτων και εκ τότε έχει αλλάξει φιλοσοφία ζωής. Επισκεφθόταν τους Αγίους Τόπους απο το 1997, μέχρι το 2001, όπως αναφέρει η ίδια.
Η κυρία Ζωή αναφέρει στο ecosmoscy.news.:
“Όταν ήμουν 4 ετών, Έπεσε η γυάλινη βιτρίνα με τα κρύσταλλα πάνω μου και οι γονείς και αδελφος μου που ήταν εκεί άκουσαν το θόρυβο. Έπρεπε να ανέβω σε καρέκλα να φτάσω να ανοίξω το ξύλινο μέρος που άνοιγε σαν τραπεζακι Το τράβηξα και το πάνω μέρος της βιτρίνας να πέφτει πάνω μου. Θυμάμαι το είδα να πέφτει μέχρι μια ίντσα από το πρόσωπο μου ως εκεί. Μετά αμέσως βρίσκομαι από κατω, με μια μοναχή να με κρατεί και να μου λέει “μη φοβάσαι δεν θα σου κάνω κακό “Να σημειώσω ότι οι γονείς και αδελφος μου που ήταν 14 ετών τότε είδαν την καρέκλα που ήμουν πάνω, πεσμένη κάτω. Για αυτούς, ήμουν θαμμένη κάτω από βιτρινα. Δεν με έβλεπαν καθολου. Εγώ ήμουν από κάτω και με είχε η Παναγία γονατιστη Και με σκεπάζε με τα χέρια της. Έβλεπα τα ξύλα και τα γυαλιά πάνω στην πλάτη της Παναγίας μας. Στο μεταξύ κάτω από την βιτρίνα εγώ πήγα να σηκώσω λίγο το κεφάλι μου. Η Παναγία μου το έσπρωξε κάτω και πάλι Με το χέρι της. Έπαιζα με το ράσο της. Ένιωσα δηλαδή ύφασμα. Ήταν σαν μετάξι γυαλιστερο. Ένιωθα το χέρι της και με σκεπάζε με τα χέρια της.” ενώ συνέχισε
“Όταν η μητέρα μου άκουσε την βιτρίνα να πέφτει φώναξε “Παναγία μου το παιδί μου ! Από ότι λένε, οι γονείς μου και αδερφός έδρασαν αμέσως. Εγώ δεν τους άκουγα καθόλου καθώς ήμουν κατω.Η μάνα μου ούρλιαζε. Επίσης μέχρι σήμερα νοιώθω ότι βρισκόμουν κάτω τουλάχιστον 2 λεπτά. Όταν προσπάθησε ο πατέρας μου να με πιάσει από μεσα, η Παναγία, μου μίλησε ξανά . Με κοίταξε στα μάτια έντονα και είπε “θα σε πιάσει ο παπάς σου τώρα. Να πεις της μαμάς σου να σταματήσει να κλαίει και να της πεις είσαι καλά, ότι σε πρόσεχε μια καλή γυναίκα και δεν σε άφησε να πάθεις κακό“. Περίμενα ακόμα λίγο αν θα μου ελεγε κάτι και αμέσως εξαφανίζεται. Βλέπω κατευθείαν τον πατέρα μου να με αρπάζει. Ο παπάς μου με έπιασε και τα έχασε, γιατί εγώ καθόμουν στον μανδύα της Παναγίας, κάτω από τα συντρίμμια και δεν κόπηκα, δεν με άγγιξε τιποτα. Η μητέρα μου όπως μου είπε όταν είδε ότι είχε πέσει πάνω μου η βιτρίνα άρπαξε ένα μεγάλο κομμάτι να με βρει και το πέταξε και έσπασε η οθόνη της τηλεόρασης. Είχε τρεις πάτους και οι πάτοι από το σκούρο γυαλί και οι πόρτες γυαλινες. Έβλεπα την μάνα μου να οδυρεται και μίλησα “μαμά γιατί κλαις ; Δεν έπαθα τίποτα με σκεπάζε μια καλή γιαγιά, δεν έπεσαν πάνω μου τα γυαλιά, ήταν στη πλάτη της και μου είπε να σου πω να σταματήσεις να κλαις” . Όταν γύρισε η μάνα μου με σοκ όταν με άκουσε με ψηλάφισε να δει …ούτε ένα μικρό κομμάτι γυαλί στα μαλλιά μου…με είδαν να σηκώνομαι από τα συντρίμμια και τα πόδια μου δεν κόπηκαν. Το μόνο που έπαθα ήταν ότι, έτρεχαν αίμα τα 3 δάκτυλα του δεξιού χεριού μου που δεν θυμάμαι εγώ να κόπηκαν από κατω. Είναι τα 3 δάκτυλα που κάνουνε σταυρο. Μέχρι σήμερα το σημάδι είναι εκεί να μου θυμίζει το θαύμα.
Τα χρόνια πέρασαν και η κ Ζωή επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους ξανά το 1999…
Όταν πήγα στον Παναγία Τάφο την χρόνια 1999. Πήγαμε εκεί στις προσωρινές φυλακές του Χριστού. Ήξερα η εικόνα εκεί της Παναγίας ανοιγοκλεινει τα μάτια της και κλαιει. Είναι σκοτεινά εκεί και ανάβεις κερί να την δεις Ημουν με άλλες 2 κυρίες. Οι 2 κυρίες το είδαν και φώναξαν όπως επίσης και Αγιο Φως από την εικόνα. Είχαν συγκλονιστεί. Εγώ τίποτα! Με έπιασε το παράπονο και εκλαιγα. Με είδε ο φύλακας του Παναγίου Τάφου και με ρώτησε γιατί είμαι στεναχωρημενη. Οι άλλες κυρίες φώναξαν ότι είδαν τα μάτια της να ανοιγοκλεινουν και βγήκε φως από την εικόνα. Ο Γέροντας με έπιασε από το χέρι με πήρε πίσω στη εικόνα και μου λέει κάνε το παράπονο σου στη Παναγια. Δεν είδα εκείνη την μέρα. Πήγα πίσω στον Άγιο Γεράσιμο, μας φιλοξενούσε ο Γέροντας Χρυσόστομος. Του το είπε και μου λέει ” εσύ παιδι μου ξανά είδες θαύματα. Μετά από λίγο καιρό ξανά πήγα Άγιους Τόπους .Μέναμε στον Άγιο Γεράσιμο. Πολλές κυρίες έμεναν στο μοναστήρι να βοηθούν και δεν πήγαιναν στα προσκύνηματα κάθε μέρα.Ήθελα και εγώ να μείνω γιατί είπα μέσα μου “αυτές θα έχουν την ευκαιρία να μιλούν με τον Γέροντα όλη μέρα”. Δεν με άφησε όμως. Μου είπε “εσύ πρέπει να πας . Και έχεις ξανά πάει και θέλω να βοηθήσεις με την ξενάγηση “Ήταν και μια μοναχή μαζί μαςΜπήκαμε στον Ναό στης Αναστάσεως είμαστε περίπου 20 ατομα. Μου λέει την τάδε ώρα να βρεθούμε εδώ. Μου είπε μην τις πάρεις και ανοίξεις το στόμα σου στο παρεκκλήσι των Κλαπων και μείνετε εκεί χαζεύοντας την εικόνα και να περάσει η ώρα. Της είπα θα πάω γιατί θέλω να της ζητήσω συγνώμη. Κάπου 8 κοπελλες ήρθαν μαζί μου. Τις πήρα στη εικόνα. Τους είπα ότι εδώ στεκόταν η Παναγία και έκλαιγε και από τα δάκρυα έχουν δημιουργηθεί αυλάκια στην εικόνα. Τους είπα πως πολλοί βλέπουν τα μάτια της να ανοικοκλεινουν αλλά ας ψάλλομε στη Παναγία καλύτερα και να μην είμαστε περίεργες. Μέσα μου ζήτησα συγνώμη για την συμπεριφορά μου την περασμένη φορα. Όπως την κοίταζα είδα κάτι σαν αστραπή από την εικονα. Νόμιζα έβγαλαν φωτογραφία από πίσω μου και γύρισα και λέω “τι βγάλετε είναι σκοτεινά δεν θα βγει”. Μου λένε “δεν έβγαλε κάνεις δεν ήσουν εσύ? Είδαμε και μεις το φως “Και τότε ω του θαύματα ξανά άστραψε η εικόνα και το είδαμε να μπαίνει ξανά στη εικόνα και ΞΑΝΑ άστραψε και φτερούγες και φωτιζε την εικόνα 2 με 3 δευτερόλεπτα και ξανά μέσα στην Παναγια. Το τι έγινε δεν περιγράφεται πως νιώσαμε ολες. Πέσαμε όλες στα γόνατα με δεος. Εκείνη την ώρα ήρθε και η μοναχή και μας βρηκε. Της είπαν οι κοπέλες τι εγινε εγώ δεν μπορούσα να σηκωθώ. Έκλαιγα. Γιατί την ώρα πριν στραψει η εικόνα είπα από μέσα μου “Παναγία μου δεν ήρθα σήμερα να δω θαύμα και ούτε να απαιτήσω να δω. Ήρθα να πω συγγνώμη για πόσο εγωιστα συμπεριφερθηκα την περασμένη φορά “.Τι να πω για τι ζήσαμε την γιορτή της Μεταμόρφωσης. Στο Όρος Θαβορ. Εκεί ποιος να πει ότι είναι ψέματα αφού είναι έξω στον ουρανό που γίνεται το θαυμα. Όπως είναι ξαστεριά μέσα στον Αυγουστο, Πήγε 2 το πρωί τίποτα. Βλέπαμε πάνω με τις φίλες μου και λέμε “είμαστε ανάξιοι δεν θα έχει τίποτα φέτος. Και μετά γύρω στις 3 το πρωί να αρχίσει να σκεπάζει νέφος “νεφέλη φωτεινή “όπως έγινε στον καιρό του Χριστου. Και να γίνεται όλο και πιο πυκνό και να έρχεται πιο χαμηλά και μπαίνει και στον Ναο. Ο αδερφός μου είδε σαν φλογερη μπάλα να βγαίνει από τον Παναγία Ταφο. Και να γυρίζει πάνω από τους πιστους. Ένας ηλικιωμένος δίπλα του σήκωσε τα κεριά του (33 μαζί τα χρόνια του Χριστού) και άναψαν μόνα τους ! Άλλοι είδαν τα καντήλια να ανάβουν μόνα τους και στον Γολγοθά να ιδρώνει ο Εσταυρωμενος. Άλλο θάυμα που έζησα ήταν όταν έβαλα το αυτί με φίλες το 1998 στην κολώνα όπου μαστίγωσαν τον Χριστό μας. ΜΑΣ άφησαν οι πατέρες μέσα όταν έκλεισε ο Ναος γιατί πήγαμε νύκτα το ξενοδοχείο ήταν κοντα. Είχαμε όλο τον Ναό δικό μας απόλυτη ησυχια. Βάλαμε το αυτί μας και ακούσαμε τα ραπισματα τα άλογα τις αλυσίδες!. Η μία κοπέλα δεν άντεξε να ακούει άλλο έβαλε τα κλαματα. Επίσης άνοιξε μόνη της η θηκη !
Η κ. Ζωή αναφέρει πως:
Θέλει αγώνα μυστηριακή ζωή ταπεινωση. Εμείς που είδαμε και ζήσαμε θαύματα δεν έχουμε καμία δικαιολογία ενώπιον του Θεού όπως μου είπε ενας Πάτερ…
