Tης Θέκλας Κυριάκου
Δεν θα το κρύψω. Αυτό το ταξίδι, δεν ήταν στα άμεσα πλάνα μου. Μία επαγγελματική πρόταση όμως ήταν η αρχή για να μαγευτώ από την όαση της Ιορδανίας και σίγουρα θα το ξανακάνω ανεξαρτήτου κόστους. Το γιατί ακολουθεί!
Η Ιορδανία, μια χώρα με μακραίωνη και ταραγμένη ιστορία που αποτέλεσε σταυροδρόμι σπουδαίων πολιτισμών, έρχεται να σου καταρρίψει όσα ήξερες για τα μουσουλμανικά κράτη. Αυτό το κομμάτι γης υπόσχεται να σου προσφέρει τα πάντα και σου ζητά μόνο ένα πράγμα, να αφήσεις ελεύθερες τις αισθήσεις σου. Το μεθυστικό άρωμα από τα μπαχάρια, οι πικάντικες γεύσεις των εδεσμάτων, η βοή των ολοζώντανων παζαριών, η όψη των παλατιών και των ναών με τις ψηφίδες στο χρώμα της ακουμαρίνα και η μεταξένια υφή των υφασμάτων και των χειροποίητων εργόχειρων, θα σου δώσουν τα ερεθίσματα που χρειάζεσαι για να απορροφήσεις ατόφια την εμπειρία της Μέσης Ανατολής. Για μια φορά τόλμησε να αφήσεις τις αισθήσεις σου να προπορευτούν του μυαλού σου! Μία χώρα με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, η οποία δεν αφήνει τον επισκέπτη να κλείσει τα μάτια του, καθώς όπου και αν γυρίσει θα βρει σημεία ενδιαφέροντος, σημεία που έχουν την ιστορία χαραγμένη πάνω τους.
Τι έχει όμως η Ιορδανία που την κάνει να ξεχωρίζει; Πέτρα, Wadi Rum, Νεκρά θάλασσα, Αμάν και Άκαμπα είναι τα πιο δυνατά highlights της χώρας.
Το ταξίδι ξεκινά υποχρεωτικά από το Αμάν, την πρωτεύουσα της χώρας και σημείο άφιξης της απευθείας πτήσης από την Κύπρο. Χτισμένο ανάμεσα σε επτά λόφους, κατά τα πρότυπα της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης, διακρίνεται στο παλιό και το νέο Αμάν. Στην παλιά πόλη θα συναντήσουμε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν την αραβική παράδοση: την αγορά με τα μικρά μαγαζιά, τα καφενεία, την πολυκοσμία και τη δυνατότητα για περπάτημα. Η καινούρια πόλη δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα ακριβά προάστια των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων και αξίζει τον κόπο να τη διατρέξει κανείς με αυτοκίνητο, απλά και μόνο για να διαπιστώσει τους ρυθμούς ανάπτυξης και αστικοποίησης βάσει των δυτικών προτύπων.
Το Αμάν διαθέτει εξαιρετικά εστιατόρια για όλα τα γούστα, ευκαιρίες για νυχτερινή ζωή και ξενοδοχεία για κάθε τσέπη. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι πολλές καφετερίες και υπεραγορές μένουν ανοιχτές όλο το 24ωρο. Πρόκειται για μία πόλη που δεν κοιμάται ποτέ.
Εγώ από την άλλη, λίγο ύπνο τον χρειαζόμουνα γιατί το πρόγραμμα της επόμενης μέρας φαινόταν εξοντωτικό.
Όμως δεν έκανα αυτή τη χάρη στον εαυτό μου, καθώς διψούσα να μάθω περισσότερα γιαυτή την όμορφη χώρα.
Έτσι μετά το δείπνο με τον Πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ιορδανία κ. Μιχάλη Ιωάννου, τον Γενικό Διευθυντή του υπουργείου Τουρισμού της Ιορδανίας Dr. Abdul Razzaq Arabiyat καθώς και τον Amer Al Twal του Οργανισμού Τουρισμού της Ιορδανίας και υπεύθυνο θρησκευτικού τουρισμού φύγαμε για την εκκλησία Αγίου Γεωργίου.
Εκεί γνωρίσαμε τον πατερ Eυάγγελο Dehambre ( Αρμένιος που σπούδασε στην Ελλάδα ) και αφού μας έδωσε τις ευχές του, αναχωρήσαμε για το ξενοδοχείο.
Η Μάνταμπα είναι η πρώτη μας στάση. Τα κτίρια της πόλης αυτής ήταν διακοσμημένα με βυζαντινά μωσαϊκά, τα οποία σήμερα εκτίθενται στο μουσείο. Το 65% του πληθυσμού της πόλης αυτής είναι χριστιανοί ορθόδοξοι και στη συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελούν ποίμνιο του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων. Στη βασιλική του Αγίου Γεωργίου διασώζεται μέρος του μοναδικού ψηφιδωτού χάρτη της Παλαιστίνης και του Δέλτα του Νείλου όπου όλα είναι γραμμένα στα ελληνικά. Αυτό το ψηφιδωτό είναι πολύ σημαντικό για τους ιστορικούς γιατί χάρη σε αυτό, βρέθηκαν πάρα πολλές αρχαίες πόλεις. Επίσης με βάση αυτό τον χάρτη καθορίζεται και το πραγματικό σημείο στον Ιορδάνη ποταμό όπου έγινε η βάφτιση του Χριστού.
Λίγο έξω από την πόλη βρίσκεται το όρος Νέμπο, όπου φημολογείται πως πέθανε και ετάφη ο Μωυσής. Στην κορυφή του βουνού χτίστηκε από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία σύγχρονος ναός προς τιμήν του Μωυσή, ο οποίος βασίζεται σε αρχαίο ναό που έχει αναπαλαιωθεί και μπορούμε να τον επισκεφτούμε και μέσα. Από την πίσω μεριά του ναού υπάρχει ένας προαύλιος χώρος με εκπληκτική πανοραμική θέα προς την κοιλάδα του Ιορδάνη, την Ιερουσαλήμ, τη Βηθλεέμ και τη Νεκρά Θάλασσα. Αυτή ήταν η γη που ο λαός του Ισραήλ χαρακτήρισε «Γη της Επαγγελίας» και που ο Μωυσής δεν κατάφερε να πάει ποτέ.
Σε αυτό το σημείο εχει τοποθετηθεί και ένας μπρούτζινος τεράστιος σταυρός με ένα τυλιγμένο φίδι. Αυτό το σημείο ήταν ο τελικός προορισμός της πορείας του Μωυσή από την Αίγυπτο. Εδώ πέθανε σε ηλικία 120 ετών.
Η Μάνταμπα, επίσης, είναι η πόλη των ψηφιδωτών. Γιαυτό, δεν παραλείψαμε να επισκεφτούμε ένα εργαστήριο παρασκευής ψηφιδωτών. Η τέχνη που εμφανίστηκε στην πόλη τη Βυζαντινή περίοδο, αναπτύσσεται ακόμη και σήμερα. Οι τεχνίτες εφαρμόζουν τις ίδιες τεχνικές όπως και οι πρόγονοι τους εδώ και αιώνες. Με υπομονή και επιμονή τοποθετούν χιλιάδες μικρές, συνήθως τετράγωνες, ψηφίδες από φυσικά πετρώματα, δημιουργώντας έργα τέχνης.
Και από την Μάνταμπα συνεχίζουμε στην Νεκρά θάλασσα που απέχει μόλις 30χιλιόμετρα. Πρόκειται για ένα από τα εντυπωσιακότερα φαινόμενα του πλανήτη. Η γαλήνη της και η ομορφιά της σε κερδίζουν από την πρώτη στιγμή. Σαυτή τη θάλασσα το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα πνιγείς ποτέ.
Και μπορεί να ονομάζεται «θάλασσα», στην ουσία όμως είναι λίμνη. Η μεγαλύτερη λίμνη με αλμυρό νερό στον κόσμο, δηλαδή έχει μέχρι και δέκα φορές περισσότερο αλάτι από το νερό της θάλασσας, 33% αλάτι .
Ωστόσο είναι ο δημοφιλέστερος προορισμός της Ιορδανίας για spa και μαγικά ηλιοβασιλέματα. Στην παραλία υπάρχουν μεγάλα βαρέλια, από τα οποία μπορείς να πάρεις και να απλώσεις πάνω σου μια παχύρευστη, λάσπη. Δεν χάσαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε αυτή την εμπειρία. Κρατήσαμε τη λάσπη για 10 λεπτά και στη συνέχεια απολαύσαμε το αλμυρό νερό. Οφείλω να ομολογήσω ότι το δέρμα μας ήταν απίστευτα απαλό όταν βγήκαμε στη στεριά.
Στο πλαίσιο της περιοδείας μας επισκεφθήκαμε το μέρος που βαπτίστηκε ο Χριστός. Μια επίσκεψη που μας γέμισε, με ξεχωριστά αισθήματα.
Για να είμαι ειλικρινής, αγνοούσα εντελώς αυτή τη διαμάχη που υπάρχει μεταξύ Ισραήλ και Ιορδανίας για το ποιο είναι το πραγματικό μέρος της βάφτισης του Χριστού , μέχρι που ήρθα στην Ιορδανία.
Το Ισραήλ στέκεται στη θέση του, πείθοντας προσκυνητές και τουρίστες ότι ο Χριστός βαφτίστηκε στη σύγχρονη επικράτεια της χώρας τους, ενώ η Ιορδανία αποδεικνύει ότι ο τόπος του βαπτίσματος είναι στην ανατολική όχθη του ποταμού Ιορδάνη. Στη φωτογραφία που βλέπετε πιο κάτω είναι το σημείο Βάπτισης του Ιησού, μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Η τοποθεσία είναι γνωστή ως «Bethany Beyond The Jordan» και πιθανολογείται ότι εκεί βαφτίστηκε ο Χριστός, αφού σύμφωνα με τις γραφές είναι το μόνο μέρος που ταιριάζει με το σημείο όπου ο Ιωάννης Βαπτιστής τον βάπτισε. Στις αφηγήσεις των προσκυνητών υπάρχουν περιγραφές για πέντε εκκλησίες μοναδικής αρχιτεκτονικής και ένα βαπτιστήριο σε σχήμα σταυρού, όπου γινόταν χρήση των υδάτων του Ιορδάνη ποταμού. Όλα ανεγέρθηκαν μεταξύ 5ου και 12ου αιώνα μ.Χ., στο σημείο που βαπτίστηκε ο Ιησούς. Ο χώρος βάπτισης έχει πιστοποιηθεί από όλους τους ηγέτες της Χριστιανικής εκκλησίας σαν ένα από τα 3 ιερά μέρη του Χριστιανισμού, μαζί με τη Βηθλεέμ και την Ιερουσαλήμ.
Δίπλα στον Ιορδάνη ποταμό βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου μια δωρεά του ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου.
Κάπου εδώ τελειώνει η όμορφη περιήγηση σαυτόν τον ήρεμο χώρο και επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο μας για την Τριανταφυλλένια πόλη.
Η διαδρομή μας ήταν γύρω στις τρεις ώρες για να δούμε από κοντά τον εθνικό θησαυρό της Ιορδανίας.
Στην άκρη της αραβικής ερήμου φωλιάζει η μυστηριώδης πόλη των αρχαίων Ναβαταίων, η ροδοκόκκινη πόλη Πέτρα με όνομα ελληνικό. Πρόκειται για το πιο φημισμένο αξιοθέατο της Ιορδανίας όπου πάνω από 2.000 χρόνια χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο από τους νομάδες Ναμπάτες Άραβες, Βεδουίνους που ήρθαν από το Βορρά. Η Πέτρα από το 1985 είναι χαρακτηρισμένη ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO ενώ λέγεται ότι αποτελεί ένα από τα 7 σύγχρονα θαύματα του κόσμου. Υπάρχουν έντονα τα σημάδια της ελληνιστικής περιόδου και όπως φαίνεται και από το όνομα, η Πέτρα είχε δεχτεί την παρουσία των Ελλήνων, και αργότερα και των Ρωμαίων. Η Πέτρα περίπου τον 7ο αιώνα μ.Χ. χάθηκε από το χάρτη και παρέμεινε στην αφάνεια για περισσότερο από 1.700 χρόνια, έως ότου την ανακάλυψε ο Ελβετός εξερευνητής John Lewis Burckhart το 1812.
Ωστόσο η επίσκεψη σαυτόν τον εντυπωσιακό επιβλητικό τόπο θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη σας. Με ποιον τρόπο θέλετε να διασχίσετε την διαδρομή είναι δική σας υπόθεση. Θέλετε με το αμάξι, με το άλογο ή με τα πόδια?
Εγώ είχα προτιμήσει να κάνω τη διαδρομή με τα πόδια. Απόλαυσα το φως, τα χρώματα, τα σχήματα, τους ήχους.
Το φαράγγι είναι μακρύ. Και εκεί που το βλέμμα σου συνηθίζει τους χρωματισμούς των βράχων διακόπτεται από τους περίεργους σχηματισμούς. Ένας βράχος ψάρι, μετά ένας ελέφαντας και ανάμεσα τους οι υδρορροές που είναι σκαμμένες. Ένας λόγος για τον οποίο οι Ναβαταίοι επέλεξαν αυτήν την αφιλόξενη γωνιά της Νότιας Ιορδανίας για να χτίσουν την πόλη τους ήταν γιατί τα βράχια της μπορούσαν να σκαλιστούν εύκολα, και χάρη στις γνώσεις υδραυλικής που κατείχαν, μπορούσαν να μεταφέρουν και να αποθηκεύσουν ζωογόνες ποσότητες βρόχινου νερού στην άνυδρη γη τους.Και εκεί που πλέον πιστεύεις ότι το φαράγγι δεν έχει τέλος, έρχεται μια πανέμορφη εικόνα. Αυτή η εικόνα που ψηφίστηκε σαν το έβδομο θαύμα του κόσμου.
Δύο βράχια τόσο κοντά το ένα στο άλλο και πίσω τους με όλη τη μεγαλοπρέπεια, υψώνεται το μυθικό Θησαυροφυλάκιο , με τις κορινθιακές κολώνες, τη συγκλονιστική αρχιτεκτονική του, το ροζ βραχώδες υλικό του, τις ανάγλυφες διακοσμητικές λεπτομέρειες –που ποικίλλουν, από λουλούδια μέχρι αρχαιοελληνικές και αιγυπτιακές θεότητες– και το ιλιγγιώδες ύψος του. Σκαλισμένο, όπως και τα υπόλοιπα κτίρια της Πέτρας, σε ένα θεόρατο βράχο, πάνω από 40 μέτρα ύψος, το Θησαυροφυλάκιο πήρε το όνομά του από ένα μύθο, που ήθελε κάποιους πειρατές να έχουν κρύψει το θησαυρό τους στο δεύτερο όροφο του κτιρίου. Η αρχική του χρήση, ο λόγος για τον οποίο κτίσθηκε ανάμεσα στο 200 και το 100 π.Χ., παραμένει άγνωστος –αν και η επικρατέστερη εκδοχή είναι αυτή του βασιλικού τάφου.
Και ενώ χαζέψαμε αρετή ώρα το θέαμα και γεμίσαμε το τηλέφωνο μας με φωτογραφίες, έπρεπε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Να συνεχίσουμε παρακάτω. Και αφού περάσαμε από ακόμα ένα στενό πέρασμα, αυτή τη φορά πιο σύντομο, βρεθήκαμε σε μια ολόκληρη πολιτεία. Από απλές σπηλιές στα βράχια, μέχρι αρχαίο θέατρο και άλλα εξαιρετικά οικοδομήματα σμιλευμένα στους βράχους.
Μετά και από αυτήν την γεύση, συνεχίσαμε για την φημισμένη έρημο Wadi Rum. Το τοπίο είναι εκπληκτικό, μία διανυκτέρευση εκεί θα σε πείσει πως κοιμάσαι σε άλλο πλανήτη. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι στην έρημο δεν θα συναντήσεις τα τυπικά ξενοδοχεία αλλά τουριστικά καταλύματα που αποτελούνται από σκηνές, που έχουν λάβει τη μορφή θόλων.
Κατά την διάρκεια της νύχτας μέσα σε μία εκπληκτική βραδινή βόλτα δεν χάσαμε το stargazing. Κάπου εκεί στην έρημο, στην απόλυτη ησυχία, θαυμάσαμε τον έναστρο νυχτερινό ουρανό. Με τη βοήθεια τηλεσκοπίων και οδηγών αστρονομίας ενημερωθήκαμε για τον πιο πλούσιο σε αστέρια ουρανό που έχουμε αντικρίσει ποτέ.
Ξημέρωμα στην έρημο… Δυστυχώς το τελευταίο σε αυτόν το μαγευτικό τόπο…
Το Wadi Rum με την χαρακτηριστική του κόκκινη άμμο έχει αποτελέσει κινηματογραφικό σκηνικό σε ταινίες του Χόλυγουντ όπως, «Ο Λώρενς της Αραβίας», «Η διάσωση» (The Martian) και άλλες.
Ψηλά και απότομα βράχια, περιστοιχισμένα από αμμόλοφους, δίνουν στο άγριο και άνυδρο τοπίο ξεχωριστή ομορφιά. Δεν είναι τυχαίο που εκεί, είχε ο Λόρενς της Αραβίας το κρησφύγετό του, μια σπηλιά με καλά κρυμμένη είσοδο.
Εξερευνούμε λοιπόν την απέραντη βραχώδη έρημο πάνω σε καρότσα αγροτικού 4×4. Η έρημος κατοικείται από βεδουίνους που είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για την εξέλιξη του Wadi Rum σε τουριστικό προορισμό. Αξίζει να μάθεις την ιστορία των βεδουίνων που είναι πολύ διαφορετική και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σε σχέση με τη δική μας.
Το τοπίο «συνοδεύουν» φυσικά οι καμήλες, ενώ εάν αφήσεις ελεύθερη την φαντασία σου θα παρατηρήσεις ότι αρκετοί βράχοι «μοιάζουν» με πρόσωπα ή με ζώα.
Η Ιορδανία δεν χρειάζεται γλαφυρές περιγραφές και όμορφα κείμενα για να σε πείσει ότι είναι το ρουμπίνι της Μέσης Ανατολής. Σίγουρα οι αναμνήσεις που άφησε η Ιορδανία δεν θα ξεθωριάσουν σε κανέναν μας.
