Φοβούνται για την ασφάλεια τους οι αστυνομικοί στον καταυλισμό στο Πουρνάρα και ζητούν να μετακινηθεί το λυόμενο υποστατικό τους εκτός καταυλισμού.
Αυτούσια η ανακοίνωση:
Η κατάσταση έχει ξεφύγει στο Πουρνάρα γιατί οι σχεδιασμοί απέτυχαν εδώ και καιρό. Οι σχεδιασμοί δεν ανήκουν στην Αστυνομία αλλά σε άλλες Υπηρεσίες.
Ευθύνη για το τι συμβαίνει εντός του καταυλισμού δεν έχει η Αστυνομία. Σε κάθε 24ωρο οι Αστυνομικοί απέναντι σε άθλιες συνθήκες περίφραξης του καταυλισμού, περιπολούν και ελέγχουν συνεχώς για τυχόν μετανάστες που δεν έχουν την γραπτή άδεια (release paper) για να περιφέρονται εκτός του Πουρνάρα.
Ο περιμετρικός έλεγχος, οι καταγγελίες για τυχόν ποινικά αδικήματα εντός και εκτός του Πουρνάρα, οι οχλαγωγίες αλλά και η πρόληψη καταστροφών (φωτιές κ.α.) είναι όλα όσα υπερβάλλοντας εαυτό οι Αστυνομικοί επιλαμβάνονται καθημερινά.
Τόσο το λιγοστό προσωπικό στο Σταθμό Κοκκινοτριμιθιάς όσο και οι συνάδελφοι που εργάζονται ως επιπρόσθετο προσωπικό στο Πουρνάρα (από άλλα τμήματα), εδώ και χρόνια βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με όλα τα προβλήματα του καταυλισμού. Για μια ακόμα φορά επαναφέρουμε τη μετακίνηση του λυόμενου των Αστυνομικών εκτός καταυλισμού. Η πρόληψη θα είναι πιο έγκαιρη. Η οπτική εικόνα και η αντίδραση θα είναι πιο άμεση.
Η ασφάλεια θα είναι μεγαλύτερη και η αντίδραση σε τυχόν καταστροφές θα είναι ταχύτερη. Από τον Ιανουάριο το θέσαμε γραπτώς, τόσο στο Αρχηγείο όσο και στο Υπουργείο. Προτιμούν όμως από ότι φαίνεται να κάνουν τα θελήματα σε ΜΚΟ και τεχνοκράτες άλλων Υπηρεσιών, παρά να ακούσουν τους Αστυνομικούς που τα ζούνε καθημερινά. Δυστυχώς αναμένουν να πεθάνει κάποιος Αστυνομικός και μετά να μας μετακινήσουν.
Οι ευθύνες σε τυχόν τραυματισμού συναδέλφου λόγω του σημείου του λυόμενου, θα είναι ασήκωτες. Να αναφέρουμε και κάτι σημαντικό: Αυτό το καθήκον του Πουρνάρα σύμφωνα με τους σχεδιασμούς θα το αναλάβουν οι νεοπροσληφθέντες συμβασιούχοι.
Ο καθένας λοιπόν, ας βγάλει τα συμπεράσματα του για το τι μέλλει γενέσθαι. Δεν πρέπει να αφήνονται όλα στον αυτόματο πιλότο. Ελπίζω έστω και την υστάτη να αισθανθούμε την κρισιμότητα των στιγμών
Η σχετική επιστολή από τον Ιανουάριο:
